На што Вы звяртаеце ўвагу? У першую чаргу Вашу ўвагу прыцягвае пяць галоўных сімптомаў або прыкмет, якія беспамылкова могуць быць вамі вызначаны:
Рэзкія перапады настрою, прычым гэтыя перапады настрою ні ў якай меры не звязаныя з рэальнай рэчаіснасцю, якая акружае ваша дзіця. Безтурботная весялосць і энергічнасць хутка беспадстаўна змяняюцца апатыяй, абыякавасцю, нежаданнем нічога рабіць;
Змена рытму сну: дзіця на працягу дня можа быць соннае, млявае, марудлівае, а ўвечары, прыйшоўшы з прагулкі, праяўляе энергічнасць, жаданне што-небудзь рабіць, дзіця не засынае своечасова;
Змена апетыту і манеры ўжывання ежы, у дзіцяці змяняецца рытм ежы: яно можа цэлымі днямі нічога не есці, не пакутуючы ад голаду, і раптам прыйшоўшы з прагулкі, яно можа прагна накінуцца на ежу і з’есці значна больш, чым гэта магчыма пры нават моцным голадзе;
Абсалютная безуважнасць і адсутнасць цікавасці да таго, што адбываецца ў доме;
Беспадстаўная раздражняльнасць, нецярпімасць, часам плаксівасць, вельмі часта агрэсіўнасць.
Тыя прыкметы, якія ўжо былі названыя, цалкам дастатковыя для таго, каб пачаць размову з дзіцем аб тым, што з ім адбываецца.
Наступны момант з’яўляецца вельмі важным праверачных момантам, ці не дарма Вы турбуецеся. У размове з дзіцем Вы згадваеце слова наркотык, і калі Вы бачыце насцярожанасць дзіцяці, гэта кажа аб тым, што ў яго ёсць што хаваць, і вельмі важна працягнуць з ім размову.
Яшчэ адной вельмі важнай прыкметай, на якую варта звярнуць увагу, з’яўляецца манера размовы дзіцяці, а не толькі яго эмацыйная рэакцыя. Вы звяртаеце ўвагу на час, які праходзіць паміж пытаннем, які Вы задаеце, і адказам, які дае Вам дзіця. Гэта — так званая затрымка зносін, затрымка адказу. Вы звяртаеце ўвагу на тое, што паміж пытаннем і атрыманнем адказу ад вашага дзіцяці вельмі вялікая паўза, па-за залежнасці ад таго, што паўза можа быць запоўненая вялікай колькасцю слоў. Гэтая затрымка, з аднаго боку, кажа пра тое, што дзіця пагружана ў вельмі цяжкія назапашаныя ў яго перажыванні, а з другога, што яно цалкам адсутнічае падчас размовы з вамі, і вядома, яно не арыентавана на тое, каб адкрыта даць Вам якую-небудзь інфармацыю пра сваё самаадчуванне або сваіх паводзінах.
Калі Вы выяўляеце такія моманты, то Вам трэба ісці далей і на гэтым этапе не толькі назіраць за сваім дзіцем, але і атрымаць кансультацыю ў падлеткавага ўрача-нарколага.